Black Line
Eins Black Line (þýska: Black línan) merkir manna keðju árið 1830 fyrir forcible brottvísun allra Aboriginal fólk á eyjunni Tasmaníu var notað. Bretar sendu 2.000 vopnaða menn á fimm vikna tímabil í október / nóvember 1830 undir stjórn George Arthur .
Svarta stríðið (þýska: Black War ), sem aldrei hafði verið lýst yfir stríði opinberlega og með hjálp fyrstu byggða Evrópu í Tasmaníu var stofnað, hófst um 1803 og náði hámarki árið 1820. Vopnuð átök Black War staður með svörtu línunni lauk ofbeldisfullum enda, með þessari ráðstöfun voru nánast allir frumbyggjar Tasmaníu teknir og fluttir úr landi. Svarta línan var mannkeðja sem samanstóð af 500 hermönnum, 700 landnámsmönnum og 800 dæmdum og teygði sig frá norðri til suðurs af Tasmaníu . Skýrslur benda til þess að tveir frumbyggjar hafi drepist þegar þessi ráðstöfun var framkvæmd. Með hjálp þessarar keðju var hægt að reka frumbyggjana út úr ættkvíslasvæðum sínum í þágu bresku landnámsmannanna. Eftir að svörtu línunni lauk voru 50 frumbyggjar teknir höndum frá desember 1830 til febrúar 1835, sem sneru aftur til hefðbundinna landnámssvæða og um 200 fleiri frumbyggjum frá öðrum svæðum í Tasmaníu var vísað til Flinders -eyjar í Bassasundinu . Fjölmargir innfæddir frumbyggjar sem voru handteknir á þessu tímabili dóu á tímabilinu milli handtöku og brottvísunar.
Stríðið sem barðist gegn þeim í Tasmaníu hafði afdrifaríkar afleiðingar fyrir frumbyggjana. Árið 1823 voru 2.000 frumbyggjar á stríðssvæðinu. Árið 1831 höfðu 448 þeirra verið myrtir. [1]
Í febrúar 1835 tilkynnti aðalvörður frumbyggja George Augustus Robinson til nýlenduskrifstofunnar í Tasmaníu sem bæri ábyrgð á þessum aðgerðum að öllum íbúum Aborigines í Tasmaníu hefði verið vísað í útlegð til Flinders Island. Með brottvísun síðustu Aboriginal fjölskyldunnar árið 1842 lauk brottvísunum þjóðernishópsins.