Eldfjöll á Íslandi

frá Wikipedia, ókeypis alfræðiorðabókinni
Fara í siglingar Fara í leit
Eldfjöll á Íslandi (Ísland)
Ósýnilegt torg.svg
Ósýnilegt torg.svg
RedMountain.svg
Ósýnilegt torg.svg
RedMountain.svg
Öræfajökull
RedMountain.svg
Esjufjöll
RedMountain.svg
Hengill
RedMountain.svg
Snæfellsjökull
RedMountain.svg
Ljósufjöll
RedMountain.svg
Bárðarbunga
\
\
\
\
RedMountain.svg
Kverkfjöll
RedMountain.svg
Kerlingarfjöll
RedMountain.svg
Hofsjokull
Ósýnilegt torg.svg
Langjökull
RedMountain.svg
Þeistareykir
RedMountain.svg
Krýsuvík
RedMountain.svg
Eyjafjallajokull
RedMountain.svg
Torfajokull
RedMountain.svg
Reykjanes
Virkt eldfjallasvæði og kerfi á Íslandi, svo og helstu eldstöðvarnar

Í Norður -Atlantshafi hafa fjölmörg eldfjöll Íslands búið til og mótað samnefnda aðaleyju auk nokkurra smærri eyja eins og Vestmannaeyja eða smáeyja og skerja í Breiðafjarðarfirði . Ísland er einn af fáum hlutum Mið-Atlantshafshryggsins sem gnæfir yfir yfirborði sjávar.

Jarðfræðilegar aðstæður

Það eru um 31 virk eldfjöll á Íslandi og jarðfræðingar telja hvaða eldfjall virkt sem hefur gosið á síðustu 10.000 árum [1] . Hins vegar hefur hvert eldfjall sinn eigin takt og innra með sér sína áföngum með meiri og gífurlegri gosvirkni og því eru eldfjöll á borð við Grímsvötn eða Heklu sem gjósa á um það bil fjögurra eða tíu ára fresti.

Sérstök þéttleiki eldfjalla á Íslandi skýrist af staðsetningu á mið-Atlantshafshryggnum , sprungusvæði, og með grun um að reykur í möttlinum fyrir neðan eyjuna, Íslandsmyrjan . Mið-Atlantshafshryggurinn er að mestu kafbátsfjallgarður og samanstendur af tveimur næstum samhljóðum fjallgarðum með djúpa gjá á milli. Það rís aðeins yfir yfirborði sjávar á nokkrum stöðum. Einn af þessum stöðum er Ísland. Lína eldvirkis svæðisins fylgir gangi Mið-Atlantshafshryggsins. Kvika kemur upp á yfirborð jarðar í gegnum sprungurnar á milli rekplötanna, Norður -Ameríku og Evrasíu .

Þetta svæði, þar sem flest virk eldfjöll eyjarinnar eru, liggur nokkurn veginn á ská yfir Ísland frá suðvestri til norðausturs: frá Reykjanesi til Langjökuls í vestri, frá Vestmannaeyjum um Mýrdalsjökul og VatnajökulÞeistareykjum í austri. Um það bil í miðju landinu má sjá frávik til austurs. Svæði flestra sprungna og spennu liggur á milli þessara tveggja virka fjallgarða og því eiga sterkustu jarðskjálftarnir sér stað þar, sjá þann sem er með skjálftamiðstöðinni nálægt Selfossi árið 2000. Grunur leikur á örplötu , Hrepparplötuna . [2]

Mörg þeirra eldstöðva sem þegar voru virkar í Pleistocene voru einnig virkar í Holocene . Eitt virka eldstöðvarinnar gýs að meðaltali á fimm ára fresti. Eftir að skjöldur síðustu ísaldar bráðnaði virðast mjög stór gosgos hafa átt sér stað og myndað allt að 15 km³ af hrauni. Skjaldareldstöðvarnar eins og Skjaldbreiður , Trölladyngja og Ketildyngja eru vitni að þessu. Seinna urðu fleiri sprengigos aftur, svo sem stórt gos í Heklu fyrir 2800 árum síðan, sem kastaði út 3 km³ af tephra . En það voru líka öflug sprengigos áður, til dæmis þegar Jökulsárgljúfur myndaðist fyrir um 300.000 árum.

Belti virkra eldfjalla og þar með plötumörkin voru ekki alltaf á sama stað. Fyrir nokkrum milljónum ára lá beltið ekki yfir Reykjanesskagann , heldur lengra úti í Faxaflóaflóa , leiddi þaðan yfir Snæfellsnes og í boga til norðurs í hverfi Húnavatnssýslu í dag og lá síðan norður af landinu. Þegar eldur þessa eldfjallabeltis þornaði færðist staðsetning eldvirkni niður þar sem hún er í dag.

Snæfellsnes er undantekning frá reglunni. Þar, eftir nokkurra milljóna ára hlé, fyrir um fjórum milljónum ára, hófst annar aðgerðarstig, þannig að maður verður að tala um eldvirkt svæði utan sprungusvæðisins . Enda eru þrjú virk eldstöðvakerfi á Snæfellsnesi, þar af er Snæfellsjökull sá þekktasti.

Helstu eldfjöllin

14 af fjölmörgum eldfjöllum Íslands hafa verið virk á undanförnum 100 árum.
Kortið og tímalínan sýna staðsetningu og eldgos frægustu eldfjalla Íslands. (Grafík: eskp.de/CC BY)

Helstu eldfjöll á Íslandi eru:

Á Suður- og Vesturlandi: Hekla , Mýrdalsjökull með Kötlu , Eldgjá og Laki -gígunum , Hvannadalshnjúk (eða Öræfajökull ), Esja , Snæfellsjökull , Ljósufjöll og Baula .

Í norðurhluta landsins og á íslensku hálendinu : Vatnajökull jökull með Bárðarbungu , Grímsvötnum og Kverkfjöllum (sjá einnig: Jökulhlaup ) sem og eldstöðvarnar Kröflu , Hverfjall , Öskju og Herðubreið og Kerlingarfjöll við Hofsjökul . Í suðaustri er einnig Snæfell , hæsta fjall og eldfjall á Íslandi utan Vatnajökuls.

Það eru líka nokkrar mjög virkar eldstöðvar í Vestmannaeyjum (Vestmannaeyjum) eins og B. á Surtsey eða Eldfellinu á Heimaey . Kerfi þeirra er líklega tengt Mýrdalsjökli , þar sem maður varð að verða fyrir vonbrigðum við rannsóknarvinnu á hugsanlegri jarðgangagerð milli Vestmannaeyja og meginlandsins: hafsbotninn þar er allt of heitur fyrir göng.

Svæði miðju eldfjallsins Hengils með Hveragerði og Haukadal á Suðurlandi með hinum þekktu goshverjum tilheyra einnig eldvirkum mjög virkum háhitasvæðum .

Virk eldstöðvakerfi og miðstöðvar þeirra

Með „virku“ er hér átt við eldstöðvar sem höfðu síðasta gosið á síðustu 10.000 árum og geta því talist í dvala í sumum tilvikum (eins og Snæfellsjökull ):

hæsta hæð -
Mið eldfjall
hæð
(m)
Fjallgarðurinn -
Eldstöðvakerfi
Síðasta gos
Hvannadalshnúkur - 2110 Öræfajökull 1727
Bárðarbunga - 2010 Bárðarbunga, Vatnajökull 2014
Austur-Kverkfjöll - 1933 Kverkfjöll 1968
Snæfell - 1833 Snæfell Pleistocene
Hofsjokull - 1765 Hofsjokull Holocene
Grímsvötn - 1720 Grímsvötn, Vatnajökull 2011
Eyjafjallajokull - 1666 Eyjafjallajokull 2010
Tungnafellsjokull - 1535 Tungnafellsjokull Holocene
Esja, Esjufjöll - 1522 Esjufjöll, Vatnajökull 1927
Askja - 1510 Dyngjufjöll 1961
Hekla - 1491 Hekla 2000
Snækollur - 1482 Kerlingarfjöll Óþekktur
Ýme - 1462 Tindfjallajokull Holocene
Skaftárkatlar - 1460 Grímsvötn Óþekktur
Katla - 1450 krónur Myrdalsjokull 1918
Snæfellsjökull - 1446 Snæfellsjökull um 250 e.Kr.
Hveravellir - 1355 Langjökull um 6800 f.Kr. Chr.
Prestahnúkur - 1220 Prestahnúkur, Langjökull um 3350 f.Kr. Chr.
Torfajokull - 1190 Torfajokull 1477
Ljósufjöll - 1063 Ljósufjöll 1148
Kaldnasi, Helgrindar fjöldi 0− 988 Lýsuskarð Óþekktur
Ketildyngja 0− 939 Fremri-Namur 1875
Kröflu 0− 818 Kröflu 1984
Skeggi 0− 803 Hengill um 100 e.Kr.
Hrafnabjörg 0− 763 Hrafnabjörg um 7000 f.Kr. Chr.
Laugarfjall 0− 700 goshver Óþekktur
Vífilsfell 0− 655 Brennisteinsfjöll um 1380
Þeistareykjabunga 0-564 Þeistareykir 1867
Hrómundartindur 0-561 Hrómundartindur Pleistocene
Álútur 0-471 Grensdalur Óþekktur
Trölladyngja (Reykjanesskagi) 0-275 Krýsuvík um 1300
Þorbjörn 0− 243 Svartsengi Pleistocene
Seyðishóll 0-214 Eldstöðvakerfi Grímsnes fyrir 4000 f.Kr. Chr.
Eldfell, Heimaey 0-200 Vestmannaeyjum 1973
Geldingadalur 0− um það bil 200 Krýsuvík 2021 (í gangi)
Surtsey 0− 154 1967
Gunnuhver −00 40 Eldfjallakerfi Reykjaness 1926
Kolbeinsey −000 5 Kolbeinseyrücken kafbátar
Eldstöðvakerfi
1755
Njörður 0 −400 Reykjaneshrygg Óþekktur

Sjá einnig

Einstök sönnunargögn

  1. sjá t.d. BHU Schmincke eða bandaríski jarðfræðingurinn Elisabeth Cotrell frá Smithsonian Institute: "... við köllum hvaða eldfjall sem er" virkt "ef það hefur gosið á síðustu 10.000 árum" [1] Opnað 7. maí 2010
  2. http://www.norvol.hi.is/pdf/wvz.pdf Freysteinn Sigurðsson: Vestursundarsvæði Íslands - vettvangsferð

bókmenntir

  • Ari Trausti Guðmundsson : Lifandi jörð. Svipur jarðfræði Íslands . Mál og Menning, Reykjavík 2007, ISBN 978-9979-3-2778-3 .
  • Ari Trausti Guðmundsson, Halldór Kjartansson: Land in being. Yfirlit yfir jarðfræði Íslands . Vaka-Helgafell, Reykjavík 1996, ISBN 9979-2-0347-1 .
  • Christof Hug-Fleck: náttúruperlur Íslands. 4. endurskoðaða útgáfa, C! H! F Verlag, Au 2010, ISBN 978-3-00-030427-9 .
  • Thor Thordarson, Armann Hoskuldsson: Klassísk jarðfræði í Evrópu, 3 - Ísland . Terra, Harpenden 2002, ISBN 1-903544-06-8 .

Vefsíðutenglar

Myndir og myndbönd

Commons : Eldfjöll á Íslandi - Safn mynda, myndbanda og hljóðskrár

Almenn og eldfjallaeftirlit

Vísindaleg framlög

Annað